Geschiedenis

De geboorte van Kiekeboe[]

Walter Merhottein (1934-2005), de oudere broer van Merho, reisde het Vlaamse land rond met zijn eigen poppentheater 'Knik en Knok', wat in 1958 werd omgevormd tot poppentheater 'Kiekeboe'. Merho zelf draaide als 13-, 14-jarige in de vakantieperiodes ook mee in het theatergebeuren. Twee van de figuren die aanwezig waren in het poppenspel, namelijk Felix Japwater (die evolueerde naar Kiekeboe) en Balthazar, werden overgenomen in de stripreeks.

Merho waagde in 1973 een eerste poging het poppenspel van zijn broer te adapteren naar een stripverhaal. Het resultaat hiervan was 'Kiekeboe in het circus'. Kiekeboe, alias Japwater, krijgt in dit verhaal een vrouw, Sofie, en twee kinderen bij. Merho begon met de strip omdat hij vermoedde dat de de combinatie poppenspel en strip commercieel een goede zet zou zijn. Na acht pagina's zette Merho het project in de ijskast, omdat hij merkte dat de poppenspelscenario's niet gemakkelijk in strip om te zetten waren.

De Wollebollen[]

Merho bracht later wat wijzigingen aan bij de personages. Kiekeboes sneeuwwitte haar kreeg een zwarte kleur, Sofie werd omgedoopt tot Charlotte en Konstantinopel werd enkele jaartjes ouder. De aanpassing van Fanny verliep moeizamer. Merho vond haar oorspronkelijk niet jong genoeg. Pas toen hij het idee kreeg om haar lippen, zoals bij zijn mannelijke figuren, weer te geven door een lijn, was hij tevreden over zijn mannenverslindster. Met deze veranderingen begon hij in 1976 aan het schrijven van een nieuw verhaal, van wat later De Wollebollen zou worden.

Merho speelde al lang met het idee om Kiekeboe als krantenstrip te publiceren. In die periode lag het niet zo voor de hand om een krant te vinden die nog geen strips voorpubliceerden. Zo had Het Volk al Jommeke van Jef Nys, in De Standaard verschenen de strips van Merho's leermeester Willy Vandersteen en Marc Sleen, en De Gazet Van Antwerpen werd bezet door Pom (Piet Pienter en Bert Bibber) en Bob Mau (Kari Lente). Het Laatste Nieuws/ De Nieuwe Gazet was wel nog een optie. Het jaar voordien,

Wollebollenalbum — De allereerste albumuitgave van De Wollebollen

1975, waren ze met Bakelandt van Hec Leemans een realistische reeks gestart en waren nog op zoek naar een humoristische strip. Na het eerste contact met de hoofdredacteur kreeg Merho een afwijzende brief van Het Laatste Nieuws. Ze wilden de strip niet voorpubliceren omdat de personages en vertelwijze te veel deden denken aan afleveringen die elders liepen.

Merho bleef niet bij de pakken zitten en waagde een tweede poging. Hij vroeg aan de redacteurs van dezelfde krant om De Wollebollen door hun kinderen te laten lezen. Als zij het niet goed vonden, zou hij hen niet meer lastigvallen. De kinderen reageerden echter dolenthousiast, en het Laatste Nieuws bood Merho een contract van twee verhalen aan. Het grote publiek kon voor het eerst met de familie Kiekeboe kennismaken op 15 februari 1977, wanneer de aankondigingstrook van De Wollebollen in de krant verscheen. De strip was een schot in de roos en het contract met Het Laatste Nieuws werd keer op keer verlengd.

De Wollebollen verscheen in december 1978 als albumuitgave bij Uitgeverij J. Hoste.

Overstap naar Standaard Uitgeverij[]

Vanaf album 45, Een koud kunstje, wordt de reeks uitgegeven bij Standaard Uitgeverij.

Naamsverandering[]

De meest ingrijpende verandering van de reeks vond plaats in 2010. Merho besloot de naam van te wijzigen van Kiekeboe naar De Kiekeboes, wat volgens hem de lading beter zou dekken. Anderzijds speelden er ook commerciële belangen mee. De oude naam klonk te kinderachtig voor Nederland, wat een doorbraak daar in de weg stond. De albums kregen ook een nieuw formaat. Het eerste album dat onder de nieuwe naam uitkwam was Vrouwen komen van Mars.

Bronnen[]

KiekeboeK: in de coulissen van een strip / Ronald Grossey ; Gert Meesters.- Antwerpen : Standaard Uitgeverij , 1997.- 96 p., 25 cm.- ISBN 9002200978
Merho / Patrick Mortier ; Sofie Messeman.- [S.I.] : Standaard Uitgeverij , 1995.- 58 p., 26 cm.- (De Grote Vlaamse Tekenaars ; 1)